18.6 C
Comune di Caselle Torinese
martedì, Ottobre 15, 2024

    Quand ch’as intra ‘nt l’otobrin-a, ël vin a va ‘n cantin-a

    IJ MÈIS di Carlottina Rocco

    - Advertisement -

    OTÓBER
    Con cavagne e cavagnin
    as vendumia për j’autin,
    ma ant le combe e sle colin-e
    a-i son già le freidolin-e.

    - Advertisement -

    CANSON VENDUMIÒIRA DIJ VINT’ANI
    Mèis d’otóber an colin-a:
    son finìe le giornà dosse.
    Frise ’d sol e frise ’d brin-a,
    feuje giàune e feuje rosse.
    Di për di la nebia a possa
    e as fà sempe meno ràira.
    Ògni rama l’ha na gossa:
    lusentela[1] frèida e ciàira.
    Dòp-disné, che ’l sol a fora
    cole nìvole pì s-ciasse,
    dontrè pass i-j foma ancora
    su dle rampe o giù dle basse.
    Peui setà s’na murajëtta
    – euj ant j’euj e man an man –
    i passoma mes’orëtta
    soi solèt a parlé pian…
    As fan pì màire le taragne[2]
    ant le vigne già dëspeuje,
    ma j’é ij pom e le castagne,
    bon-a fruta ancor da cheuje.
    Mincatant un pòch ëd pieuva
    va sbrinciand ij grisantem.
    Daspërtut ël vent as treuva
    con sò làgn e con sò gem.
    S’i ch’a-j fà se ’l temp l’ha ’l muso,
    se la bisa a l’é tajenta,
    ij tò làver coma a bruso!…
    la toa man s’a l’é bujenta!…
    Peui, caland da la strajëtta
    che già ’l cel a cambia ton,
    s’në tornoma sot-brassëtta
    dasend l’andi a na canson…
    Alfredo Nicola

    PRELUDI D’OTOGN
    L’é finìa ormai l’istà,
    a s’avsin-a ’l temp ëd le brin-e,
    son spontà sël verd dij pra
    bolè bianch e freidolin-e[3].
    J’é ’l cel gris e ’d nebia bassa,
    peui na pieuva fin-a fin-a;
    cel d’otogn a siassa, a siassa,
    col’aquëtta piovarin-a.
    Vent d’otogn a l’é anrabià,
    mincatant ranca na feuja,
    e mi moch[4], sarà ’nt ëca,
    tre di ’d pieuva, tre di ’d neuja.
    Peui ’l cel a l’é s-ciancasse,
    son pasiasse j’element,
    e le nìvole, già basse,
    son sparìe ’nt un moment.
    A contrasto contra ’l cel
    j’ariss verd ëd le castagne.
    S’a son bele sensa vel
    ’dcò le ponte dle montagne!
    Coma a son verd, verd, ij pra,
    s’i t’i-j guarde dòp la pieuva:
    dòp na bela slavassà
    la natura a smija neuva.
    Për nen seufre fiòche e brin-e,
    e dël frèid tuti ij ravagi[5],
    ’dcò le svice rondolin-e
    as preparo për fé ’l viagi.
    A son tute ansima a un fil,
    ch’a ciargojo[6], ch’a dëscuto,
    un cip-cip tanto gentil,
    chi lo sà? Forse am saluto.
    Pinot Casalegno

    TRAMONT D’OTOGN
    Tramont d’otogn. Për l’aria na nebiëtta
    a ven su da la val, fin-a, legera;
    vòlo le nòte sclin-e dla baudëtta
    d’una ciòca lontan-a, tapagera[7].
    Le feuje dj’erbo a smija ch’a ringreto
    a chité ij branch gorègn ch’a l’han portaje:
    së spataro dasiòt për tèra e a speto
    lë scarpison[8] che a-j crasa[9] e a-j fà ’n fërvaje.
    Come le feuje ij mè pensé as në van
    con j’ilusion che a casco un-a pr’un-a,
    le speranse a tramonto a man a man;
    la vita grisa a ven anans pì dun-a[10].
    Bej seugn ’d mia gioventù, già tant lontan-a,
    bej seugn d’amor che prest l’eve chitame,
    përchè torne pì nen? As dësdavan-a
    dë ’dnans a mi ’n rosari ’d còse grame.
    E penso. E ’ntlora a torno vnì a la ment
    j’arcòrd trames na nebia ’d nostalgìa.
    A sarà forse ’l temp, forse ’l moment:
    im sento ’l cheur fassà ’d malinconìa.
    Òh ingenuità pì frësca ’d na sorgiss[11],
    basin pen-a acenà, carësse ardìe,
    castej an aria, tut un paradis
    ëd còse che purtròp son già svanìe.
    Profum ëd la carn vlutà, pciti frisson
    dij còrp aserb parèj ëd la fruta beusa[12],
    prime promësse e prime delusion:
    l’avnì l’é andàit përdend sò color reusa.
    Casco mie feuje ai vent gelà dj’orissi[13],
    ma a randa a mi, adess, una piantin-a
    tënn-ra a ven su ’nt ël cel ch’a së s-ciairiss:
    da mie radis na vita a s’ancamin-a.
    Attilio Spaldo

    [1] Lucente, splendente; lucciola
    [2] Filare di viti
    [3] Colchico autunnale
    [4] Confuso, mortificato, deluso, umiliato
    [5] Distruzione, devastazione, rovina
    [6] Molti uccelli insieme che cinguettano
    [7] Rumorosa
    [8] Colui che le pesterà
    [9] Schiacciare; (fig.) opprimere
    [10] Presto, subito, in fretta
    [11] Sorgente
    [12] Acerba
    [13] Bufera, uragano, vento impetuoso

    Rispondi

    Questo sito usa Akismet per ridurre lo spam. Scopri come i tuoi dati vengono elaborati.

    Michele Ponte
    Michele Ponte
    Nato a Torino. Lingua madre: Italiano; lingua padre: Piemontese. Mi interesso di letteratura e canzoni popolari del Piemonte. Ho realizzato alcuni Scartari (quaderni) intitolati: Spassgiade tra poesìe, canson e conte piemontèise (Passeggiate tra poesie, canzoni e racconti piemontesi) che sono stati presentati in varie occasioni con esecuzione dal vivo delle canzoni.

    - Advertisment -

    Iscriviti alla Newsletter

    Ricevi ogni giorno, sulla tua casella di posta, le ultime notizie pubblicate

    METEO

    Comune di Caselle Torinese
    nubi sparse
    19.3 ° C
    21.4 °
    17.9 °
    73 %
    1.5kmh
    75 %
    Mar
    20 °
    Mer
    16 °
    Gio
    15 °
    Ven
    16 °
    Sab
    14 °

    ULTIMI ARTICOLI

    Oltre Exhibi.To: Giuliano Grittini

    0
    La quinta edizione di “Exhibi.To Open Gallery Weekend” ha aperto idealmente la stagione espositiva autunnale di arte contemporanea e moderna di alcune gallerie e...

    Come si cambia…